17 Ekim 2008 Cuma

Patron Milletinin Puşt Tabiatı #2


Pekala başladık mesaiye diyelim
Ezanla kalkınca yollar daha bir uzuyor
Rastlantı mı demeli bilmem ama
Şaşırmamalı her sabah, otobüste aynı tipler oluyor
Evvela aynı yolun yolcularıyız
Mesai kovalıyoruz farklı ücralarda
Bilmesek de sormasak da
Eninde sonunda öğreneceğiz her halükarda
'
Nahoş gelebilir ilk vakitler
İnsani bir durum sonuçta
Nafiledir ama kibar talepler

Güzelim yatağı terkedip gelmişsin
Elinde sefer tası gerilmişsin
Lüzumu var mıydı diyip durursun
İyisi mi sorgulama derim ben sana
Şartlı tahliye var 6'dan sonra
İkinci bir emre kadar dinlen de gel

Çok değil daha 2 yıl öncesiydi
Aklına estiğinde yemek vaktiydi
Rızan olmadan kılın kımıldamazdı
Şimdi ne oldu ey külhanbeyi
Arkana bakmaz kaçar gidersin bıraksalar
Mecburiyetten geldin arzunu sormazlar
Büyük iş kovalamak da bir yere kadar
Ansızın ofisboy olabilir insan
'
Dün bir bugün iki dur biraz
Ayaklar şiş surat beyaz
Nafile çabalar, kibar talepler

Bahane türetecek vaktin sayısız
Elle tutulur bir keyfin de yok artık
Lakin emir kulusun, tadını alan bu
Lordlar gibi ağırlanmayacağını bil yeter
İnsanlık ayrı mesele... Mesela...

Ortamlardan kopmadan yürü
Lifli gıdalar işin özü
Unufak et çiğnerken
Rahatsızlık vermesin, tadını almasın

Derken ilk iş günü biter
Elinde bir dosya, eve bunu kim taşıya
Rahatına bak otobüsün çiftli koltuğunda
Lahana yemeği seni bekler
Evini hiç bu kadar sevmemiştin
Renk kattı bu patron sana...
* * *

1 yorum:

Adsız dedi ki...

sencer büyük şairsin lan