"Acaba?" diyerek oturdu bir millet tv karşısına. Muhakkak ki çoğu inanmıyordu galibiyetle dönüleceğine ama kimse de Hacettepe performansı beklemiyordu takımdan. Açıkçası ben en çok krampon seçimi ve benzeri faktörlerden korkuyordum, olaylar daha doğal gelişti; Fenerbahçe kafasında vermişti turu, Kiev ise oynaması gereken ortalama futbolu oynadı. Biraz koştu, biraz tempoyu ayarladı diyesim var ama öyle bir ihtiyaçları bile olmadı. Gökhan Gönül zaman zaman insiyatif almaya çalışsa da sağ kanadı tek başına idare etmek bu havada biyere kadardı. Takımın maçtan kopuk oyunu üstüne söylenecek pek bir şey olmasa da Volkan'a her daim söyleyecek 2 çift söz bulunuyor sağolsun. Denizlispor maçı sonrası sorulan transfer sorularını sırıtarak geçen bir kaleci olarak neyine güvendiğini çok merak ediyorum. Ayağında topla gelen bir adama gol atmak için azami şartları hesapsızca hazırlayan bir kaleci... Bana göre çıkmaması gereken pozisyonda 'şuursuzca' çıkmasına kızıyorum sadece. Kaleden çıkarken "hele bi çıkalım da bakalım" mantığıyla çıkmasına kızıyorum. Düşünmemesine kızıyorum, çıkışından ziyade. İkinci yarıda daha doğru bir kararla benzeri bir pozisyonda çıkıp rakip futbolcunun üstüne sadece koşmasına kızıyorum açıyı daraltmadan. Mağlubiyetin baş mümessili diyemem Volkan için ama zaten oynamaya niyetli görünmeyen takımı maçtan iyice uzaklaştıran adam oldu kendisi. Alex oyundan kopuk formunu sürdürüyor, kızamıyoruz çaresiz. Güiza topu bekliyor, top Güiza'yı, orada anlaşamıyorlar. Aragones'in farkında olduğu ve olmadığı 2 şey var. Maç için bir şey yapması gerektiğinin farkında ama Maldonado'nun herhangi bir takıma verebileceği bir şey olmadığının değil. Alternatifsizlik diyerek bunu da geçiyoruz tabi. Maldonado'ya gelince; bıraktığı tat itibariyle olmasa da şekil itibariyle Zidane'a benzer bir jübile yaptı Avrupa Kupaları kariyerinde. Kadıköy'de oynanacak final için belki umutlanabilirdik devre arası takviyeleriyle. Bu heyecanı yaşayamamızda emeği geçen herkese saygılar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder