Deivid de Souza

zico onu takıma getirdiğinde hayal kırıklığına uğramıştım. sporting lizbon forması ile attığı 2 kıytırık gol ile tv lerde görüntüsü döndü ilk önce. sezon başladı ve deivid rezilliğe devam etti. tabi o zamanlar gönlümüzün kralı kezman. sonra kezman sakatlanıyor deivid devamlı oynamaya başlıyor. manisaspor'a 3 gol atıyor. 3 ü de çok klas goller. fakat deivid de değişen birşey yok. top ayaklarına dolanıyor, pas veremiyor. küfürler ediyoruz kendisine. sonra kayseri, daha sonra da trabzon maçında attığı gollerle şampiyonluğu getiren adam oluyor deivid. şampiyon oluyoruz. izmir atatürk stadında turluyoruz. kameralar ortasahaya yöneliyor. alex yere çömelmiş. alex'i bilirsiniz pek fazla da sevinmez bazen. yalnız yanında da deivid oturuyor. hani çömelmiş olsa birazdan kalkıp o da sevinecek dersiniz. ama adam baya ayaklarını uzatmış oturuyor. çılgınca sevinen arkadaşlarını izliyor. hem de şampiyonluğu getiren golü atmasına rağmen. biliyor ki önümüzdeki sezon fenerbahçe'de değil. her ne kadar sevmesemde o an içim sızlıyor işte. (her şeye rağmen gönlümün kralı hala kezman)

6+1 kuralı çıkıyor sonra deivid kalıyor. tabi tepkiliyim. neden adam bir sağ açık alınmıyor bu takıma. süper kupa maçı oynanacak. beşiktaş karşısında deivid'de sahada. bu sefer daha orta sahaya çekilmiş vaziyette. maç başlıyor golünü çakıyor. golü çakmakla kalmıyor deliler gibi koşuyor. kah sağda, kah solda, kah defansta. deivid her yerde(hiç sevmesemde bu söz emre tilev'e ait). haftalar ilerliyor. inter ile karşılaşıyoruz. deivid yine döktürüyor. inanamıyorum tabi. yahu geçen sene ayaklarına top dolanan adam bu değilmiydi. gol geliyor, deivid tavan yapıyor.

işin özeti koca 1 sezon şunu gördüm. deivid'in iyi oynadığı her maçı fenerbahçe kazandı. deivid'in attığı her gol mükemmel estetiklerle bezenmiş gollerdi. uzaktan attığı golleri hayvani abanmasıyla değil, kalçasından gelen kuvvetle vurmayı bildiği için attı (bu vuruşları zaman zaman sabri'de yapıyor). aynı zamanda topu saklayabilen, topla gidebilen bir oyuncu. 2007'nin mayıs ayında şampiyonluğa sevinemeyen deivid bu sefer çılgınca seviniyor, şekilli gol sevinçleri buluyordu. edu'ya, volkan'a, kezmaz'a ettiğim sayısız küfürlere füzeleriyle cevap veriyordu. gönlümde hak ettiği yeri alıyor, evde ki kezman posterini çıkartıp deivid posterini takmamı sağlıyordu. en sonunda blogumun sağ tarafına yerleşiyordu. dün acı haberi aldık. deivid'in bileği kırılmış. hem de pisi pisine. gözümün önüne metin diyadin geliyor. o da muhteşem oynadığı bir zamanda sakatlanıp, bana göre şampiyonluğu kaybetmemizde önemli bir rol oynamıştı. bilmiyorum deivid 2. yarıya yetişir mi. yetişse de tekrar aynı performansı gösterebilir mi. anlamam sakatlıktan ama bilek bu. ufak bi burkulmada yürüyen insana dünya zindan oluyor. geçmiş olsun deivid.

edit: bu duygusal bir yazıdır.