bir şoförün duyguları

Büyük körüklü bir İETT otobüsü ve o otobüsü dolduramayan 20 civarı insan topluluğuna bugün o otobüsün şoförü de eklendi. İki haftadır sabit bir şoförümüz vardı. Diğer şoförlere nazaran daha iyi. Trafikten sıyrılmasını ve kestirme yolları iyi biliyor. Bu şoför amca iki gündür gelmiyordu ve o iki gün bizim için ızdırap içinde geçmişti. Bugün otobüs durağa geldiğimizde eski şoförümüzün geri geldiğini gördük. Herkes bir yandan akbilini basıyor bir yandan da şoföre hoş geldin diyordu. Şoförü yüzüne karşı öve öve bitiremediler. Bu sefer şoför uzun uzun konuşmaya başladı. Yolcunun biri ''Diğerleri senin gibi değil be kaptan. Doğru dürüst yolu bile bilmiyorlar. Sen bizi bırakma, hep sen gel'' dedi. Cevap gecikmedi: ''Bana bağlı değil ki ya. Samimiyetimle söylüyorum en sevdiğim hat bu hat. Çok rahatım ama siz de sabahları gelmiyorsunuz. Sabah 5-6 kişiyle yolculuk yapıyorum. İnsanın canı sıkılıyor yolcu olmayınca. Siz gelin ben sizi 8'e 5 kala yetiştiririm buraya'' dedi. İçimden vay çektim, bir şoför bu kadar mı hassas, bu kadar mı duygusal olur. İçim sıkıldı valla. Sabah bizim şoförü mü beklesem acaba.