İnsanların hayalleri vardır. Hayallerini gerçekleştirmek için de umutları vardır. Umudunu yitiren insan yaşayamaz. Yaşayan da vardır ama farkında değildir başka umutları olduğunun. Benim de hayallerim vardı. Birileri önce umutlandırdı sonra da başka birileri tüm o umutları kırdı. İşte o adam bugün önüme dünyayı serse gerçekleştiremem hayalimi. Çünkü onu bir çiçek gibi büyütmüştüm, hergün sulamıştım, üzerine titremiştim. O gün kökünden kopardılar. O umutlandıran insanlar elime bir tohum daha verdiler. Hiç ekmedim o tohumu, çöpe attım. Çünkü yine eksem, yine büyütsem o adam yine kökünden koparabilirdi. Gittim çakma çiçek aldım. Vazoya koydum ve 1 sene boyunca hergün akşam eve gelince ona baktım. Gerçeği gibi değildi elbette. Gerçek muz ile plastik muz bir mi? Aç karnına plastik muza bakınca karnım doymuyor işte. En kötüsü de bir yerlerde gerçeğinin varolduğunu bilip, soyup yiyememek.
PcLion blog var malumunuz. Yazarı Uğur Karakullukçu arkadaşımızın bir hayali var. Burada yazmış o hayalini. Destek çıkılsın isterim. Hayalleri kırılmasın arkadaşın. Birilerini bekliyor umuduna umut katacak. Dünya Kupası sırasında yapacağı Avrupa turu için sponsor arıyorlar. Sponsorların yöntemleri nedir, ne şekilde işler bilmiyorum. Belki biri tişörtünü giydirir, belki biri 1 sene blogunda reklamını yaptırır, belki bir havayolu ücretsiz taşır. Kırılmasın o arkadaşın umudu, destek çıkılsın birileri tarafından.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder