Her yönden ilginç bi maç oldu. Maça damga vuran oyuncu şüphesiz Evra'ydı. İlk yarı boyunca gönyesi bozuk Chelsea ortasahasının sağ kanadını Evra ve Nani çökertti desek yeridir. Nani yeni Ronaldo olma çabasında. Harika bir gol attı. Omzundan sakatlandığı sahne çok dramatik. Oyundan çıkarken görülen 15-20 sn lik görüntülere üzülmeyen insan yoktur. Resmen içinden ''neden, neden, neden'' diyordu. İlk yarı Chesea'ye nefes aldırmadı Man. United. Pozisyonlar Cech'in ellerinde eriyip gitti. Park teknik açıdan Man. United'da oynayabilecek bir isim değil ama inanılmaz bir görev adamı. Murat Kosova'nın anlatımı ile tempolu, harika bir ilk yarı izledik.
Maça damga vuran pozisyonlara geçelim. İkinci yarıda aksayan sağ kanada Ancelotti Ballack ile hamle yaptı. Klasik sağ kanat oyuncusu olmayan Chelsea hala soldan akınlar yiyordu. Evra-Ballack pozisyonlarının ilkinde Evra dirsek vurunca hakem Man. Utd. atağını durdurdu ve iki oyuncu arasındaki ilk elektriklenme burada başladı. Hakem oyunu durdurdu ama faul vermedi. İkinci pozisyonda yine soldan gelişen bir Man. Utd. atağında dirseği bu sefer Ballack vurdu. Hakem oyunu devam ettirdi. Top da Rooney'de kalmıştı, bu arada Evra yerde. Murat Kosova bir kaç kez hakemin avantaja bıraktığını söyledi ama hakem pozisyonun avantaj olduğunu belirten bir harekette de bulunmadı. 2 pas sonunda top Chelsea'ye geçti. Ortasahayı çabuk geçen Chelsea, Evra'nın yerde olması ve geri dönüp kademeye girmemesi nedeniyle Lampard ile 2-1 öne geçti. İngiltere'de yerde olan bir oyuncu için maçı futbolcu taca atarak durduramaz. Bu tip pozisyonlarda ancak hakem durdurabilir maçı. Hakem de pozisyonun faul olmadığı görüşünde olduğu için devam ettirdi. Sonucunda gol oldu. Bu pozisyondan sonra maç sırasında, maç sonunda, topun durduğu her dakikada Evra ve Man. United lılar çenesini kullandı. Maçın devamında da Evra psikolojik olarak bitti. İkinci pozisyon ise Man. United'ın uzatmalarda attığı gol. Çok bariz bir ofsayt. Yan hakem bu pozisyonu nasıl atlayabilir mümkün değil. Sonrasında kullanılan penaltılarda da Giggs'e yakışmayacak bir vuruş ve psikolojik olarak çökmüş Evra'nın vuruşlarından kaçan 2 penaltı ile Chelsea kupayı kazandı.
Man. United'da merak edilen Owen ve Valencia'ın futboluydu. İkisi de sonradan oyuna girdi. İkinci yarı bir çok kez durduğu için performanslarına çok fazla şey söylemek yanlış olur. Yalnız genel manada Owen'da bir hareketlilik var. Faydası olacaktır. Ayrıca kale sıkıntı oluşturabilir. Ferguson'un güven verici açıklamalarına rağmen Foster hiç güven vermiyor. 1-2 pozisyonda geri topu sağlıklı uzaklaştıramadı.
İstanbul'a gelip sonradan caydığı için Ancelotti'yi hiç sevmem. Keza futbol mantelitesini de hiç sevmem. Nasıl gönyesi bu kadar bozuk ortasaha yaratılır anlamıyorum. Sağ kanadı ne hücumda ne defasta kullanabildi. Mikel defansif ortasaha, onun önünde Lampard, sol kanatta Malouda, sağ içte Essien. İleride Drogba ve onun çevresinde gezinen Anelka. Ortasahaya alternatif düşünceler üretmek zorunda Ancelotti. Joe Cole'un sakatlık sonrası durumunu bilmiyorum ama sağ kanada biri lazım gibi. Sağ kanadın ofansif faydasını geçtim defansta da sıkıntı yaşıyor Chelsea. Onun dışında bu maçta futbolcular bir hayli gergindi. İlk yarı itibariyle bu maçı Chesea alır deseler inanmazdım. Klasik Ancelotti sonucu diyebiliriz.
4 yorum:
Evra her ne kadar ufak tefek boyuna bakılıp Karamürsel sepeti sanılmaması gereken bir adam olsada,Ballack'a bulaşmak akıl karı değil ama belli ki Evra da zenci siniri var:)
Sahada oynanan futbol, takımların taktik dizilişi, teknik adamların hamleleri ve hatta atılan goller... Bu maçta yaşanan hiçbir şey, nazarımda "o en özel an" kadar önemli değildi. Öyle özel bir andı ki o, "işte premier lig bu!" sözünün, sözler içinde ne kadar doğru bir yeri olduğunu anlatmaya yetiyordu.
Söz konusu sahne, "Büyük Kaptan Terry"nin büyük bir onurla kaldırdığı "shield"i sahada kurulu olan platformuna ulaştırmak üzere mağrur bakışlarla yanlarından geçtiği seyirci güruhu arasında, 7-8 yaşlarında olduğunu tahmin ettiğim United taraftarı bir çocuğun "shield"e dokunmak için uzandığını farkettiği an...
İşte tam o saniyede, insanı egolarından arındıran, herşeyden önce "insan" olduğunu hatırlatan çok özel bir enstantane yaşandı. Yukardan kendini beline kadar sarkıtmasına rağmen, kısacık kolları yüzünde "shield"e uzanamayan Manu taraftarı çocuğun o anki masumiyetine kayıtsız kalamayan Büyük Kaptan, "kupayı bir kez daha havaya kaldırdı" ve o minik ellerle buluşturdu. İşte bu sahne, futbol dünyasında gördüğüm en özel "kupa töreni" olarak hafızamdaki yerini aldı.
Terry'nin o anda kafasından neler geçtiğini bilmiyorum. Ama gördüğüm; zafer kazanmış futbolcu kimliğinden bir anda sıyrılarak, kendisinin de bir "baba" olduğunu anımsadığıdır.
http://www.youtube.com/watch?v=Gprw2hM4HwU
Bahsi geçen an için, videonun 1:27 - 1:29 aralığını dikkatle izlemenizi tavsiye ediyorum. Sadece 2 (yazıyla: iki) sn süren bu görüntü, bana göre futbol üzerine yapılan bütün yorumlardan daha değerlidir.
gerçekten çok güzel.yorumlarınla yazıya katkıda bulunuğun için teşekkür ederim.
Yorum Gönder