Bir adam düşünün. şöyle 40-45 yaşlarında. boyu 1,80 den az olmasın. kilosuda 90 civarı yeterli. kocaman pazuları olsun. kodummu oturtan bir görüntüsü olsun. samsun 216 veya tekel 2000 müdavimi olsun. cebinden tesbihi de eksik olmasın. bunun yanında herkes ona sevgi ve saygı duysun. duyduğu saygının sebebi de bu adamdan korkmak olsun. hatta patronu bile bu abimize diğer çalışanlarına davrandığından daha bi mesafeli davransın.
işte bu abimiz yıllar boyu insanlara olan yaklaşımıyla, oluşturduğu fiziksel görüntüsüyle, oturuşuyla, kalkışıyla sert adam karizması oluşturuyor. gel gör ki bu abimizin tek bir kızı var. yıllarca üstüne titriyor ve tabi ki sevgiyle büyütüyor.
bu abimiz akşam vakti koltuğunun altına sıkıştırdığı çiftli ekmekle işten eve dönüyor. komşularına da aynı karizma ile selam veriyor. anahtarı deliğine sokuyor ve kapıyı açıyor. kızı da gelip ''babişkooooovvvmmm gelmişşşş'' diyerek babasına sarılıp öpüyor. abimizde ''dur deli kız hehehe. hele şu masayı hazırlada yemeğimizi yiyelim'' diyor elbette. bunca yıllık karizmaya ne oldu? peki bu sahneyi görenler abimiz hakkında ne düşünür. heralde ''nusret abiyi böyle bilmezdik bee'' diyerekten eski saygıyı göstermezler. kız babası olmakta böyle birşey olabilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder