O gün

17 haziran 1951, Türk futbol tarihinde 60 yıldır anlatılan Almanya ile Türkiye arasında oynanan unutulmaz maçın tarihi. Sıradan kazanılan 2-1 lik bir maç değil bu maç. Değişik bir şeyler yapalım ve maçın öyküsünü yazmaktansa, maçı oynayanlara sözü bırakalım. O maçın panteri Turgay Şeren'i, o maçtan sonra Fiorentina'ya transfer olan Lefter'i, o maçta golü atan Recep Adanır'ı okuyalım.

Turgay Şeren; 1951-1952'de milli takımımızın kuzey ülkelerine bir seyehati olmuştu. Hem İsveç, hem de Almanya'da iki maç oynayacaktık. İsveç'teki ilk maçımızda çok iyi oynadık. Fakat hakemin verdiği iki penaltı sonucu maçı 3-1 kaybettik. Sonra pırpırlı uçakla Almanya'ya geçtik. İkinci dünya savaşından sonra ilk kez Berlin'de bir maç yapılıyordu. Berlin'e indiğimiz zaman şehrin dörtte üçü harebe halindeydi. Bir otele gittik ki, otelin yarısı yoktu.

Recep Adanır

Recep Adanır; Bir gün evvel Berlin Belediye Başkanı kokteyl vermişti. Almanya'da çok sevilen birisiydi. Türkiye'de üniversitelerde hocalık yapmış, Türkçe'yi adam gibi konuşan ender insanlardandı. Tabi kokteyl konukları bize tepeden bakıyorlar. Bizim gol manyağı olacağımızı iddia ediyorlar falan. Ertesi gün sahaya çıktık. Heyecanlıyız. İlk defa 100 bin kişilik sahada oynuyoruz.

Turgay Şeren; Yalnız stadyum mükemmeldi. 110 bin kişilik Berlin Olimpiyat Stadı'nı Hitler o dönemin en lüks şartlarında inşa ettirmişti. Maça çıktığımız anda statta yer kalmadığını, ayakta binlerce seyirci olduğunu gördük.

Recep Adanır; 25. dakikada attığım golü unutamıyorum. Bir ara Gündüz abi aradan bir pas attı. Ben kaleci Turek'le karşı karşıya kaldım. O zaman bir efsane vardı. Turek'in gözüne bakan şaşırır ve topa bakamaz diye... Ben de modaya uydum bakmadım. İlginçtir ters köşeye yatırdım ve gol oldu. 100 bin kişide ses yok. Öyle ki ben topun dışarı çıktığını zannettim.

Lefter Küçükandonyadis; Bir atağımızda top kaleci Turek'te kalmıştı. Ben de kalecinin arkasındaydım ve Turek beni farketmemişti. Topu oyuna sokmak isterken ben arkasından gizlice yaklaşıp topu kaptım. Hemen vurdum... Kaleci mükemmel uzandı ama topu çelemedi. Top bir o direğe, bir bu direğe çarptı, herkes gol diye beklerken çizginin üzerinde durdu. Ben hemen koştum. Ancak yerdeki kaleci can havliyle öyle bir sıçradı ki topu benim ayaklarıma kapanarak aldı. O pozisyona bugün bile yanıyorum. Gol olsaydı o maç 3-1 biterdi.

Turgay Şeren

Turgay Şeren; Muazzam tezahüratlar altında maçtan 2-1 galip ayrıldık. O gün diğer arkadaşlarla birlikte çok iyi oynamıştım. Yalnız oyunun bitişi tam bir komediydi. İtalyan hakem Carpanti maçın bitiş düdüğünü çalmış ama kimse duymamış. Biz hala devam ediyoruz. en sonunda koşup gelerek topu eline aldı ve beni tebrik etti.

Lefter Küçükandonyadis; Alman seyirciler bize yapmadıklarını bırakmadılar. Binlerce kişi koro halinde bize sövüyor. Hırsını alamayanlar hem Türk hem de Alman bayraklarını yırtıp kafalarına geçiriyorlar. Hatta maçın bitiminde soyunma odasına giderken koltuk değnekli bir sakat, değneği bizim kaleci Turgay'ın kafasına vurmuştu.

Turgay Şeren; Sahanın kenarında savaş malülleri var. Kiminin ayağı sakat, kiminin kafası yarılmış, kiminin kolu kopmuş... Biz tam dışarı çıkıyoruk ki içlerinden biri koltuk değneği ile kafama vurdu. Adamcağız ne yapsın? Zaten savaşta yenilmiş. Bir de biz yenince kızmış.

Lefter Küçükandonyadis; Maçı gündüz oynamıştık. Akşam yemeğine davet ettiler gittik. Ancak hiç biri bizimle konuşmuyorlar. Suratlarından düşen bin parça... O gün almanları yakından tanımış olduk. Yenilgiye tahammülleri yokmuş.

Turgay Şeren; Berlin'in amblemi panterdir. Bana berlin panteri ismini onlar taktılar. Bir alman dergisine de kapak olduk. Bir gazete sürmanşet ''Turgay, Turgay, Turgay'' diye yazmıştı.

Ali İhsan Karayiğit; Turgay elbette iyi bir maç çıkardı ama biz ot mu topladık. Gol yemeyeceğiz diye takım olarak anamız ağladı ama sadece Turgay panter oldu.

(röportajlar zehra yücebulut'un ''onların hikayesi'' adlı kitabından alıntıdır. foto: milliyet arşivi)

not: bu yazı ilk olarak 19 Haziran 2009 tarihinde yazılmıştır. Güncellenerek yeniden yayınlanmaktadır